شهرستان چابهار در جنوب استان سیستان و بلوچستان قرار دارد و از جنوب با دریای عمان، از شمال با شهرستان قصرقند و سرباز، از غرب با شهرستان کنارک و از شرق با کشور پاکستان همسایه است. جمعیت این شهرستان بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵، برابر با ۲۸۳،۲۰۴ نفر بوده است که با ارتقا بخش دشتیاری به شهرستان دشتیاری جمعیت چابهار به ۲۰۳٬۲۹۳ نفر کاهش یافت. شهرستان چابهار با مساحت ۲۴۷۲۹ کیلومتر مربع، در جنوب شرقی بلوچستان قرار گرفته و فاصله مرکز شهرستان تا مرکز استان ۶۹۱ کیلومتر است. این شهرستان دارای ۲ مرکز شهری و ۲ بخش، ۳ دهستان و ۴۴۶ آبادی دارای سکنه است. تا سال 1398 چابهار با پاکستان مرز مشترک داشت که با ارتقا بخش دشتیاری، هم اکنون چابهار با پاکستان مرز مشترک ندارد. شهرستان چابهار دارای اقلیم بیابانی گرم و مرطوب میباشد. میانگین بارش سالانه در این شهرستان ۲/۱۱۴ میلیمتر و متوسط دمای آن نیز در سال 13812 از ۸/۴۰ + الی ۸/۹+ درجه سانتی گراد متغیر بوده است.


شناخت صنایع دستی
صنایع دستی چکیده و ثمره ذوق و هنر هنرمندان و صنعتگرانی است که با دستان پرتوانشان روح و جان فرهنگ و هنر به یادگار مانده از نیاکان خویش را جاودانه میسازند. صنایع دستی شهرستان چابهار، شامل سوزن دوزی، سکه دوزی، صدف کاری، گلیم بافی، قالی بافی، خامه دوزی، تکه دوزی، سفالگری، سبد بافی، معرق کاری و حصیربافی است. برای تولید سوزن دوزی، قالی بافی و گلیم بافی به دلیل بازار فروش بیشتر، مزیت بالاتری وجود دارد و این تولیدات در کشورهای اطراف نظیر پاکستان و افغاستان و کشورهای حاشیه خلیج فارس بازار فروش خوبی دارند و می توان فعالیت های صنایع دستی را با دادن آموزش های لازم به جوانان در این زمینه ها گسترش داد.




سوزن دوزی یکی از صنایع دستی و هنرهای ایرانی است که با نخ و سوزن روی پارچه و دیگر بافت ها انجام می گیرد و از آینه و مروارید نیز استفاده می شود. از این پارچه ها و لباس ها در کشورهای حوزه خلیج فارس و پاکستان و افغانستان نیز استفاده می شود.
قالیبافی از هنرهایی است که از قدیم نزد جهانیان جایگاه ویژه ای داشته و ایران را به این هنر میشناسند. آمارها نشان می دهد فرش ایرانی از کیفیت خوبی برخوردار بوده و قابل رقابت با کشورهای دیگر است. قالیبافی از مشاغل خانگی پردرآمدی است که تسهیلات خوبی به آن تعلق می گیرد. بسیاری از زنان خانه دار این هنر را یک فرصت شغلی مناسب می دانند چون در کنار کارهای روزمره می توانند به این کار بپردازند و درآمد خوبی نیز کسب کنند. از آن جایی که قالی انواع مختلفی دارد می توان با آموختن دانش آن، محصولات متنوع و متناسب با ذوق و سلیقه افراد تولید و به بازار عرضه کرد.
همچنین با تولید فرش با کیفیت می توان به صادرات در این زمینه نیز فکر کرد. این کسب و کار را می توان در فضای کوچک و با سرمایه اولیه کم راه انداخت و با فروش محصول و افزایش مشتری، این کار را گسترش داد و زمینه اشتغال بسیاری از جوانان را فراهم کرد.
گِلیم یا پَلاس یکی از انواع صنایع دستی زیراندازی و پوششی است که از ابریشم، موی بز، پشم گوسفند یا دیگر چهارپایان اهلی بافته میشود. گلیم به شکل سنتیاش، معمولاً برای پوشاندن زمین، دیوار یا رواندازی برای حیوانات باربر استفاده میشود ولی امروزه به عنوان یک پوشش مدرن برای خانههای شهری نیز خریداری میشود. رنگهای استفاده شده در گلیم سنتی گیاهی هستند. گاهی گلیمها را برای جلوه بیشتر و کهنه شدن رنگ، با چای و پوست گردو شستشو میدهند. عشایر و بافندگان گلیم محدودیتی در اندازه گلیم نداشتهاند و با توجه به نیاز خود گلیم را در اندازه کوچک برای واگیره یا بزرگتر برای تزئین (گلیمچه) یا فرش بافتهاند و استانداردی در این مورد وجود ندارد



همچنین در اولویت های پایین تر، سکه دوزی و حصیر بافی نیز به دلیل بازار فروش مناسب در کشور های اطراف دارای مزیت است. حصیر بافی در شهرستان چابهار شامل گز بافی و نی بافی نیز می شود. مواد اولیه برای انجام این فعالیت ها از استان های اطراف نظیر خراسان جنوبی و شهرستان های اطراف وارد می شود و این فعالیت ها به دلیل بازار فروش مناسب در کشورهای اطراف مزیت خوبی برای تولید دارند.
سکه دوزی یکی از هنرهای دستی بلوچستان است که عموما خانوادههای بلوچ از آن جهت تزئین رویه رختخواب یا زینت گردن شتر در موقع عروسی استفاده میکنند و اغلب جهت زینت اتاق نیز به دیوار میآویزند.
هنر سکه دوزی در بلوچستان مانند سوزندوزی دارای سابقه طولانی است و تقریبا در تمامی مناطق روستایی استان رایج میباشد و تولید و عرضه آن جنبه محلی دارد و اگر داد و ستدی در این خصوص صورت بگیرد بیشتر در بین خود اهالی است. مرغوبیت محصولات سکه دوزی شده بستگی زیادی به مواد اولیه آن دارد. مهمترین موادی که در ساخت محصولات سکه دوزی شده به کار میرود عبارت است از پارچه هایی که دارای برق و جلا میباشد (مانند جرسه)، دکمه،، آینه، پولک، خرمهره و امثالآن. سایر صنایع دستی نام برده شده در صورت ایجاد بازار فروش مناسب و همچنین آموزش به جوانان قابلیت افزایش فعالیت را خواهد داشت.


جاذبه های گردشگری
تالاب لیپار که با نام تالاب صورتی نیز شناخته میشود، یکی از جاذبههای خاص طبیعی ایران و جاهای دیدنی چابهار به شمار میرود که به دلیل رنگ صورتیاش از سایر دریاچهها و تالابها متمایز شده است. این تالاب در درهای صخرهای مشرف به کوه، در مسیر جاده ساحلی چابهار به گواتر در ساحل دریای عمان قرار دارد. رنگ صورتی این تالاب به دلیل وجود فراروان پلانکتونهای گیاهی است. تاكنون ۹۳ گونه پلانكتون گیاهی، ۳۱ گروه پلانكتون جانوری، ۶۴ گونه از انواع نرمتنان، ۸۵ گونه انواع ماهی، ۲۴ گونه از سخت پوستان، ۱۴ گونه مایوبنتوز و ۴۶ گونه مختلف از جلبکها در این تالاب شناسایی شدهاند.


جنگل حرا چابهار در ناحیه ساحلی خلیج گواتر، در نزدیکی محلی که رودخانه باهوکلات به دریای عمان میریزد، قرار دارد و یکی از جالبترین جاهای دیدنی چابهار به شمار میآید. حرا درختچهای است که در مردابهای نواحی گرم در کرانههای عربستان، مصر و جنوب ایران میروید. در جنگلهای حرا گلها شبیه گلهای شاهپسند و میوه به شکل کپسول تخم مرغی است که درون آن یک دانه وجود دارد و با دو شکاف بازمیشود. حرا گونهای آفتابپسند است که بسته به شرایط زیستی به بلندی پنج تا ۱۰ متر میرسد. ریشه در این گونه، سطحی و مشتمل بر یک ریشه عمودی کوتاه و تعداد زیادی ریشه جانبی مورب است. همچنین حرا دارای ریشههای هوایی به نام ریشههای تنفسی است و در سطح این ریشهها عدسکهای فراوانی وجود دارد که کار تنفس و تبادلات گازی گیاه را میسر میکنند.